دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا رسما اعلام کرد به دلیل مشکلات اقتصادی حاصل از کرونا (کوید 19) در آمریکا و بیکاری گسترده کارگران آمریکایی در نظر دارد برای یک دوره 60 روزه تمامی پرونده های مهاجرتی به ایالات متحده را معلق کند (حتی صدور گرین کارت افرادی که پرونده های آن ها به تایید نهایی رسیده) و این دستور می توانند برای مدت های نامعینی ادامه یابد.

اما در مقابل هفته گذشته با وجود افزایش روز افزون بحران ویروس کرونا، کانادا برنامه مهاجرتی خود برای یک دوره دو ساله پیش رو (2022-2020) را اعلام کرد. کانادا برای اضافه کردن یک میلیون مهاجر ظرف 3 سال آینده خود را آماده می کند و از این منظر تفاوت عمده ای با دولت کنونی آمریکا دارد.

در کانادا مانند بسیاری از کشورهای دیگر، کشور به سمت رکود اقتصادی و بیکاری گسترده و بی سابقه در حرکت است. بحران جهانی ویروس کرونا منجربه پایین آمدن قیمت نفت شده و از آنجایی که کانادا خود صادر کننده نفت است این کاهش درآمد تاثیرات گسترده منفی بر اقتصاد صنایع نفتی کانادا در پی خواهد داشت.

در حال حاضر فعالیت های اقتصادی در بخش ورزشی، گردشگری و توریستی کاملا تعطیل است و این تعطیلی در حال تسری به بخش صنایع کشاورزی و محصولات دامی و تولیدات صنعتی است.

بانک کانادا برای تلاش در کاهش مشکلات یاد شده اعلام کرد که به صورت اضطراری نرخ بهره را به 1.2 درصد کاهش خواهد داد و یک هفته بعد، این اقدام را عملی کرد. اما همچنان شاهد رکود در بازار بورس هستیم و پیش بینی ها حاکی از این است که کاهش نرخ بهره از 1.2 درصد هم پایین برود.

کانادا هم اکنون با اعمال کمک های نقدی 2000 دلاری دولت CERB به طیف وسیعی از افراد جامعه، کمک به صنایع و حمایت عملی از شرکت ها و کسب و کار های کوچک برای سر پا ماندن؛ اعمال قرنطینه؛ ممنوع کردن سفرها، الزام به رعایت فاصله های اجتماعی و اقداماتی از این دست سعی در کنترل همه جانبه این بحران دارد.

علی رغم وقوع بحران ویروس کرونا در دنیا ارائه برنامه مهاجرتی 2022-2020 چه پیام مهمی دارد؟

تصمیم کانادا برای دادن اقامت به یک میلیون مهاجر ظرف 3 سال آینده، طبیعتا برای جلب توجه و از سر احساس نیست بلکه از نیاز مبرم این کشور برای ورود مهاجران بیشتر به کشور است.

اما اتفاقات اخیر یادآور این مطلب است که سیاست های مهاجرتی کانادا ناشی از تفکری است که از آغاز دهه 1980 در این کشور شکل گرفت، تصمیم برای جذب مهاجران جدید به طور گسترده متصل به شرایط اقتصادی این کشور بوده است.

کانادا همواره مهاجران را تشویق به پر کردن مشاغل خالی می کند و سیاست گذاری های مهاجرتی همواره بر مبنای تقویت شرایط اقتصادی این کشور می باشد. این بدان معنا است که اگر تازه واردین در شرایط رکود اقتصادی وارد کانادا شوند، این کشور انتظار دارد که همین تازه واردین به عنوان کاتالیزور برای رشد اقتصادی آینده کانادا عمل کنند.

علت اصلی آن است که همه 9 میلیون کودک به دنیا آمده در دوران افزایش جمعیت پس از سال های جنگ جهانی، همگی بزودی به سن بازنشستگی خواهند رسید و از آنجایی که نرخ تولد در کانادا پایین است، چرخاندن چرخ صنعت و توسعه به رشد نیروی کار ناشی از مهاجرت وابسته است.

 از این رو، پذیرفتن حجم بالای تازه واردین حتی در دوران بحران های اقتصادی منطقی می باشد. در حالیکه مهاجرانی که قرار است در سال 2020 وارد کانادا شوند، ممکن است نسبت به قبل با مشکلات بیشتری برای پیدا کردن کار منطبق با مهارتشان، تحصیلات و تجربه کاری گذشته در کشورشان روبرو بشوند، اما می بایست این چشم انداز را در نظر داشته باشند که تعدادی زیادی ازنیروهای فعلی کار در کانادا در شرف به اتمام رسانیدن دوره خدمت خود هستند و بزودی بازنشسته خواهند شد. بدیهی است این کمبود در آینده نزدیک پیشنهادات کاری در رتبه های بالاتر و نتیجتا درآمد بیشتر را برای متخصصین واجد شرایط به ارمغان خواهد آورد.

اقدام برای پذیرش تعداد بالای تازه واردین حتی در دوران رکود اقتصادی انصافا یکی از اقدامات جدید دولت کانادا در تاریخچه مهاجرتی این کشور است.

تا دهه 1980، کانادا زمانی که اقتصاد قوی داشت، مهاجران زیادی را می پذیرفت و در زمان های رکود اقتصادی تعداد آن ها را کم می کرد این همان استدلال دولت کنونی آمریکاست. اما از دهه 1980 به بعد برای بقای اقتصادی خود، تصمیم به ثابت نگه داشتن سهمیه گزینش مهاجران گرفت و از افزایش سهمیه خود داری کرد. به طوریکه در سال های بعد که با بحران های اقتصادی مواجه شد همانند بحران سال 2009-2008 که بزرگترین آن ها بود، سهمیه پذیرش مهاجران را ثابت نگه داشت.

امروز کانادا با وجود تجربه بحران ویروس کوید 19 و مشکلات اقتصادی حاصل، با تصمیم اخیر وزارت مهاجرت و شهروندی کانادا میزان پذیرش مهاجران همچنان در تعداد بالا باقی می ماند و انتظار دارد مزایای اقتصادی فراوانی با سهیم شدن تازه واردین در چرخه اقتصادی این کشور به عنوان متخصص، کارگر، مصرف کننده و پرداخت کننده مالیات، تجربه کند.